σακέλ(λ)ιος

και σακελ(λ)ίων, ο / σακέλλιος και σακελλίων, ΝΜ

παλαιό εκκλησιαστικό αξίωμα που απονεμόταν σε πρεσβύτερο, σακελ(λ)άριος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σακέλλα «βαλάντιο» + κατάλ. -ιος / -ίων].